Advies en Instucties

 

 

In het hoofdstuk ‚Visioenen’ is reeds verwezen naar de drie bewustzijnstoestanden van Therese in de jaren 1926 - 62. Voor de beschrijving van de extatische toestand is nog een specificatie nodig, temeer omdat die zich in twee vormen voordeed. Dus moet een verschil worden gemaakt tussen de toestand, waarin ze de visioenen beleefde en de gelukzalige rusttoestand. De laatstgenoemde toestand deed zich bijna na elke ontvangst van de Heilige Communie voor, af en toe ook tussen de lijdensvisioenen. Ze voelde daarbij een gelukzalige verbondenheid met Christus.

 

 In tegenstelling tot de extase bij visioenen was ze gedurende de gelukzalige rusttoestand aanspreekbaar. Of bij ondervraging of op eigen initiatief kon ze d.m.v. uitspraken personen, zaken of gebeurtenissen uit het hedendaagse leven op een buitengewoon goede wijze treffen. Het buitengewone bestond daaruit, dat het uitspraakniveau boven haar kennis en bewustzijn in normale toestand lag. "De persoon van degene die met haar sprak was doorzien, en vaak werden ... zonder verwijt persoonlijke opmerking uit het verleden van de betreffende persoon gemaakt, of er werden antwoorden in het gesprek op een vraag gegeven, voor men de vraag geformuleerd of gesteld had. Het was mogelijk over problemen te spreken, die het eigen of het zielenheil van anderen dienden ... er werd soms zelfs persoonlijke raad gegeven." (Steiner, levensschets Therese Neumann, pag. 34) Uit deze toestand keerde Therese direct naar de gewone toestand terug. (D.w.z. de toestand van het in zichzelf gekeerd zijn verschilde t.o.v. de visioenbelevenis) Ze wist nu echter niet meer wat ze in de gelukzalige rusttoestand had gezegd.

 

Voorbeeld voor de raadgevingen uit de gelukzalige rusttoestand zijn de waarschuwingen, die ze aan diverse door nationaal-socialisten vervolgde personen gaf. Ze gaf bijv. Dr. Fritz Gerlich, die zich met zijn krant ‚Der gerade Weg' verzette tegen de nationaal-socialistische machthebbers, gedurende zijn verblijf in Zwitserland de raad, niet weer naar Duitsland terug te keren. Hij nam de waarschuwing echter niet serieus, werd al snel na het passeren van de grens gearresteerd en na 16 maanden internering in Dachau in 1934 vermoord. Ook aan pater Ingbert Naab OFMCap deelde Therese mee, dat zijn leven gevaar liep. Zonder dat hij wist van het reeds tegen hem uitgevaardigd arrestatiebevel volgde hij Thereses raad onmiddellijk op. Voordat de SA in zijn klooster verscheen, kon hij nog net naar Zwitserland vluchten.

 

Afgezien van de instructies in gelukzalige rusttoestand gaf Therese ook in gewone toestand aan degenen die met hun verlangens en noden naar Konnersreuth gekomen waren raad, troost en hulp. Velen werden door haar in hun geloof versterkt, sommigen ontdekten het opnieuw of kwamen pas door haar tot het geloof, zoals bijv. Dr. Fritz Gerlich, Bruno Rothschild, Erna Herrmann-Haven en Hermann Becker. (Becker, pag. 24 e.v., pag. 156 e.v., pag. 221 e.v.)

 

 Thereses bekwaamheid nuttige aanwijzingen en raad vol levenswijsheid mee te delen, ging snel rond. Ook wanneer de overweldigende hoeveelheid binnenkomende schriftelijke en mondelinge aanvragen nauwelijks konden worden verwerkt, probeerde ze aan iedere aanvraag te voldoen. Ze weigerde echter haar ondersteuning, zodra ze de indruk kreeg, dat iemand haar als helderziende of waarzegster behandelde. Ze hechtte er beslist waarde aan, dat iedereen ervan op de hoogte was, dat al haar fenomenen niet door haar invloed werden opgeroepen, maar haar op bovennatuurlijke wijze werden toegezonden.

 

 Ook de talrijke postume gebedsverhoringen, waarover in brieven aan de pastorie van Konnersreuth of aan het Theresianum wordt bericht, en de borden met motieven op het graf maken duidelijk, dat op voorspraak van Therese ook nu nog vele mensen hulp en troost ontvangen.

 

 

© 2019            Imprint